این شعاری بود، که نجیب الله کابلی، رهبر حزب مشارکت برای تظاهرات روز جمعه، به عنوان شعار اصلی خود انتخاب کرده بود.
نجیب الله کابلی، روز جمعه 17 جدی 1389، تظاهراتی را برای اعتراض به توقف تانکرهای تیل افغانستان در مرز ایران و به شهادت رسیدن افغانهای مهاجر در خاک ایران راه اندازی کرده بود.
وی گفت بر خلاف کسانی که می گویند، ما برای تحت فشار قراردادن ایران چیزی در دست نداریم، من معتقد هستم، که دست ما نسبت به ایران پر است. ما می توانیم کم از کم دو کار انجام بدهیم، تا ایرانی ها مجبور به آزاد کردن تانکرها شوند و خون شهدای ما ر ا بازخواست کنند.
1- آب هلمند را بر روی ایرانی ها ببندیم، همانطوری که آنها تانکرهای تیل ما را متوقف کرده اند.
2- کالاهای ایرانی را تحریم کنیم، در این صورت بیشتر فابریکه های ایرانی متضرر می شوند.
نجیب الله کابلی در برابر سفارت ایران شعارهای زیر را سرداد:
- مرگ بر سفیر ایران
- مرگ بر مزدوران ایران
- مرگ بر غلام مان حلقه به گوش ایران
- مرگ بر نظامیان ایران.
- مرگ برکسانی که در پیش دفتر خود بیرق ایران را بالا کرده اند.
نجیب الله کابل در ابتدای تظاهرات از اشتراک کنندگان خواست، هرکسی که به سمت سفارت ایران و یا پولیس ملی سنگ پرتاب کرد، شما آن را به پولیس معرفی کنید، زیرا اینها از ما نیستند و دشمنان افغانستان هستند. وی همچنین از پولیس به خاطر تامین امنیت مظاهره تشکر کرد.
وی همچنین به اشتراک کنندگان مظاهره گفت: «من از شما نخواستم، برای اینکه در پارلمان راه نیافته ام، مظاهره کنید. کسانی که به پارلمان راه یافته اند، نوش جان شان.» شاید نجیب الله کابلی اولین کسی از نامزدان شکست خورده باشد، که به نامزدان پیروز تبریک گفته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر