۱۳۸۹ دی ۵, یکشنبه

درس کی خواند و رییس کی شد؟

در یک مجلس دوستانه چند نفره در یکی از وزارت خانه ها حضور داشتم. در این مجلس سه نفر رییس حضور داشت و یکی از همه دوره های آنها به نام سارنوال عبدالقیوم که زیر دست یکی از آنها کار می کرد، نیز حضور داشت. هرسه رییس از صفات خوب سارنوال عبدالقیوم خان می گفتند؛ که آدم بسیار با صبر و حوصله است، کار را بسیار خوب می فهمد، بسیار آدم با علم است، کاری را که دیگران در یک ماه انجام می دهد ایشان در یک روز انجام می دهد و ...
یکی شان گفت یادتان هست، قیوم خان چقدر درس می خواند(باخنده)، به غیر درس خواندن کار دیگر نداشت.
قیوم خان بلافاصله جواب داد: " وحالی، می خندید که درس تو خواندی و رییس ما شدیم." (خنده ها به تلخند تبدیل شد.)

۱۳۸۹ آذر ۱۳, شنبه

آرزو یک کودک؛ کاش فردا هم جمعه می بود!

اولین رخصتی دو روزه در هفته را تجربه کردم. روز پنجشنبه با خانواده کارهای عقب مانده خانه را انجام دادیم. و روز جمعه فرصت شد، تا همراه تمام اعضای خانوده به مهمانی برویم و در کنار هم باشم.
جمعه شب پسر کوچکم، حمید، که چهارساله است، گفتگوی زیر را با مادرش انجام داد.
- مادر! فردا هم جمعه است؟
- نه! فردا شنبه است. ولی مه دانشگاه نمیرم.
- پدر سر کار میره؟
- آ.
- لالای مکتب میره؟
- آ.
- حمید جان، چرا اینا ره پرسان می کنی؟
- کاشکی فردا هم جمعه می بود!
- برای چی؟
- امروز (جمعه) خوب بود، مه، تو، پدر و لالای با هم ساعت تیری کدیم. کاشکی همیشه جمعه باشه.
این گفتگو مرا به یاد نوشته ای از آقای رفیعی در وبلاگ مسافر انداخت. ایشان از اینکه روز پنجشه هم رخصتی شده نگران بود، که دو روز رخصتی را چطور عاطل و باطل تیر کند.
راستی ما اگر کمی وقت برای خود و یک کمی هم وقت برای خانواده و فرزندان خود بگذاریم، همیشه با کمبود وقت مواجه خواهیم شد.

عبادت مسلمان افغان، تجارت چین و پاکستان

دیروز به ختم قرآن (نذر، خیرات یا مهمانی) یکی از حجاج آشنا رفته بودم. حاجی صاحب هرچه آورده بود از ساخت چین بود از جمله جای­نماز و تسبیح.

بیسیاری از مواد غذایی که نوش جان شد از پاکستان بود از جمله؛ کینو، میراندا، پلو و ....

روز پنج شنبه به مرکز شهر کابل رفته بودم، بخش اعظم مبادلات، جاینماز چنایی بود، که بوجی بوجی به این طرف و آن طرف حمل می­شد.

یکی از اقوام، یک وسیله الکترونیکی شبیه به لپ­تاپ برای پسرم سوغاتی آرده است، که بسیاری از سوره های قرآنی و دعاهای مختلف در آن کنجانده شده است و با فشار دادن یک دکمه سوره یا دعای مورد نظر قرائت می شود. در این وسیله حتی دعای رفتن به بیت الخلا (تشناب) گنجانده شده است.

تصور می کردم، که شاید این وسیله را یکی کشورهای اسلامی نظیر مالازیا ساخته باشد، در آن هم حک شد بود ساخت چین.

راستی این عبادت ما چه تجارت خوبی است برای چین و پاکستان و دیگر کشورها.