«من می‌خواهم بزینس شخصی داشته باشم.» این جمله را چند تن از فارغ‌التحصیلان دانشگاه آمریکایی افغانستان در جشن فارغ‌التحصیلی خود در مصاحبه تلویزیونی بیان کردند. هیچ‌یک از آنها از دولت تقاضای وظیفه نکرند.
اما وقتی مصاحبه‌های تلویزیونی فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های دولتی را از تلویزیون‌ها می بینیم، همگی می‌گویند، دولت باید زمینه کار را برای ما فراهم کند، تا ما بدون سرنوشت نمانیم. تا هنوز از آنها نشیده‌ام که بگویند خودشان می‌خواهند کار کنند.
این تفاوت دو محیط آموزشی را نشان می‌دهد. یکی محیط آموزشی فعال که اعتماد به نفس دانشجویان را بالا می‌برد و آنها را تشویق می‌کند که برای خود و دیگران شغل ایجاد کنند و البته مهارت این کار را نیز یاد می‌دهند. و دیگر محیطی که دانشجویان را منفعل و غیر فعال بار می‌سازد و دست و دهان‌شان به طرف دولت و موسسات است، که برای آنها کار ایجاد کند.
این ماجرا مرا به یاد سخنی از جان اف کندی، یکی از رؤسای جمهور پیشین آمریکا انداخت که در یکی از دانشگاه‌های آمریکا خطاب به دانشجویان گفت: «از من نپرسید که دولت برای شما چه می‌کند، از خود بپرسید، که شما برای دولت چه می‌کنید.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر