اوباما و ابراهیمی

بالاخره پارلمان افغانستان، رییس خود را انتخاب کرد. آقای عبدالرؤف ابراهیمی از ولایت قندوز و از قوم ازبک بر کرسی ریاست تکیه زد.
دوستی، انتخاب آقای ابراهیمی را با انتخاب آقای اوبا به ریاست جمهوری آمریکا مقایسه می کرد و می گفت در آنجا هم یک نفر از یک قشر محروم به ریاست رسید و در اینجا هم و این را به فال نیک می گرفت.
اما این کجا و آن کجا، آقای اوباما براساس شعور سیاسی آمریکایی ها به ریاست رسید، که نشان داد، در آمریکا مسایل تبعیض نژادی و قومی و مذهبی رنگ باخته است. اما در اینجا چی؟ آقا ابراهمی براساس یک درماندگی و افزایش تبعیض و تعصب به ریاست رسید نه شعور سیاسی. در اینجا اساس به قدرت رسیدن یک قوم محروم تبعیض و تعصب قومی بود، نه از بین رفتن تبعیض و تعصب. نمایندگانی که بعد از یک ماه و تنها و تنها بخاطر تبعیضات و تعصبات قومی، لسانی و مذهبی نتوانستند، رییس پارلمان را انتخاب کنند، از روی در ماندگی توافق کردند، که رییس از قوم ازبک باشد.
شری بپا شود، که خیر ما باشد، قوم محترم ازبک به خاطر شعور سیاسی و آگاهی نمایندگان پارلمان به قدرت نرسیدند، بلکه بخاطر شر تعصب و تبعیض دیگر اقوام به قدرت رسیدند.
به قدرت رسیدن اوبا و ابراهیمی به هیچ وجه قابل مقایسه نیست.

صورت پیر چین دار و دامن یار چین دار، این کجا و آن کجا
دریا موج دار و موی یار موج دار، این کجا و آن کجا

به هر حال از اینکه بالاخره جنجال تعیین رییس پارلمان ختم شد، خوشحال هستم و به آقای براهیمی تبریک می گویم و برای ایشان آرزوی موفقیت می کنم.