شعار انتخاباتی الحاج رمضان حسین زاده

الحاج رمضان حسین زاده:

                              شعــار نــــــــه،
                                                                    بلکــه خــدمـت بــه مـــــــردم.

شعار انتخاباتی داکتر علی کاظمی- کابل

                                                                 

                                                    رای به عـلــــــی

                                                                                              رای به مصطـفــی اســت.

شعارهای انتخاباتی پارلمانی 1389

در این روزها تمام چوکهای کابل پر از عکسهای رنگارنگ و خورد و کلان است. چهره چهار راهی ها کاملاً تغییر کرده است. 

بسیاری از نامزد وکیلان شعارهای متداول و عمومی را در عکسهای خود نوشته کرده اند. نظیر؛ عدالت، توسعه، تساوی، قانونیت، وطن، خدمت و ...، اما تعدادی از آنها جملات و کلمات متفاوت و گاه جالبی را شعار خود انتخاب کرده اند.

سعی می کنم، تا پایان انتخابات پارلمانی سال 1389، این شعارها را با ذکر نام کاندید وکیل در این صفحه بنویسم.

دوستانی که در دیگر ولایات زندگی می کنند، اگر شعار جالبی از نامزد وکیلان ولایت خود دارند، در قسمت نظرات درج کنند، تا با نام خود شان در صفحه اصلی درج شود.

پنجـاه سـال تـلاش سیــاسی = سی روز بـازی فوتبـــال

اسپانیا در جام جهانی 2010، قهرمان شد. پادشاه اسپانیا مراسم با شکوهی را برای تجلیل از این پیروزی و تقدیر از بازی کنان فوتبال کشورش ترتیب داده بود.

وی در این مراسم گفت: «ما پنجــاه ســال تلاش سیـــاســـی کردیم، تا همبستــــگی ملــــی ایجاد کنیم، اما شما در 30 روز تــوانیستید همبستگی ملی ایجاد کنید.»

بیاییم ما افغانها هم با سرمایه گذاری بر ورزشهای ملی، همبستگی ملی را افزایش دهیم.

انـتـحــــــاری، افـتـخــــار مـلــــی!

دیروز کارگاهی آموزشی در دانشگاه کابل برای تعدادی از استادان دانشگاه داشتیم. در این کارگاه بحث بالای حق زندگی مطرح شد و گپ به انتحاری کشید.
در این هنگام یکی از استادان دانشگاه کابل برخاست و با چهره ای برافروخته گفت: «محسنی صاحب! از انتحار کنندگان باید به احترام یاد کنید. آنان را به دیده تحقیر نبینید. آنان افتخارات ملی ما هستند. آنان قهرمانان ملی ما هستند، آنان تنها کسانی هستند، که در برابر اینان (اشاره به یک آلمانی که در کارگاه بود) ایستاده اند. ما باید به این قهرمانان افتخار کنیم.»
یکی دیگر از استادان دانشگاه از مترجم خواست، تا گفته های وی را به خارجی ها ترجمه نکند و آبرو دانشگاه را نبرد.

فایده با ســواد شـدن اطفـــال

چند روز پیش من و خانمم به یک عروسی دعوت شده بودیم. کارت دعوت را به خانمم نشان دادم. پسرم، محسن، که ده ساله است، کارت را گرفت و خواند. در کارت درج شده بود، که اداره هوتل خواهشمند است، که کمره شخصی و اطفال تان را نیاورید.

محسن گفت، که من به این عروسی نمی روم، چون گفته که اطفال تان را نیاورید. بدین ترتیب هیچ ضرورت نشد، که من به پسرم بفهمانم، که نباید، به عروسی برود.

حـکـــومت در دسـت کـیسـت؟

دوشنبه 7 سرطان، بحث اول کشور در مورد عدم رای آوردن دو نامزد وزیر از قوم هزاره بود. در حال حاضر هیچ وزیری از قوم هزاره در کابیه حضور ندارد، در صورتیکه از اقوام پشتون، تاجیک، ازبک و ترکمن وزیرانی در کابیه حضور دارند و اکثریت اعضای کابینه و وزارت های کلیدی در دست پشتو زبانهاست. به همین دلیل گفته می شود، که حکومت در انحصار قوم پشتون است.
روز چهار شنبه، وقتی وارد ولایت ارزگان شدم، اولین گلایه دوستان و همکاران در مورد انحصار قدرت در دست یک قوم بود.
در ارزگان قدرت و حکومت در انحصار کیست؟ پشتون، تاجیک یا هزاره؟
شهروندان ارزگان گلایه دارند، که حکومت در انحصار پوپلزایی ها (قوم کرزی) می باشد و دیگر اقوام در حکومت سهمی ندارند. اقوام بارکزی، اچکزی، غلزایی و ... در ولایت هیچ سهمی ندارند.
همچنین آنها گفتند، که قوم غلزایی به علت اینکه در ولایت سهم ندارند، بیشتر به طالبان پیوسته اند. به یاد بحث های در میان هزاره ها افتادم که می گفتند باید دست به سلاح ببرند، تا در حکومت سهم پیدا کنند، زیرا کرزی تنها به کسانی که می جنگند و از آنها می ترسد، در کابینه و حکومت سهم می دهد.
راستی حکومت در دست کیست؟